این تحقیق به منظور تعیین رابطه عملکرد کمی و کیفی ریشه و غلظت کلروفیل برگ با به کار بردن تیمارهای متفاوت کود نیتروژن طی مراحل مختلف رشد چغندرقند در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات چغندرقند واقع در کمال آباد کرج در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. کود نیتروژن از منبع اوره در سطح صفر، 120، 160، 200 و 240 کیلوگرم در هکتار به صورتپیش کاشت با 4 تکرار به کار برده شد. در برگ هایی که قرائت کلروفیل متر صورت گرفته بود غلظت نیتروژن کل برگ با روش کجلدال اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد مقادیر کلروفیل متر بیش از 50% تغییرات عملکرد را توجیه می کند و کود نیتروژن تاثیر معنی داری را بر شاخص کلروفیل گذاشت. کمترین عدد قرائت شده از کلروفیل متر مربوط به تیمار عدم مصرف نیتروژن در مرحله 15-12 برگی معادل 38 بود. مقادیر قرائت شده از کلروفیل متر با میزان نیتروژن مضره در ریشه ارتباط داشت به طوری که در بالاترین عدد قرائت شده توسط SPAD که معادل 44 بود، درصد قند به پایین ترین مقدار خود یعنی 15.9 رسید. در این آزمایش بالاترین عملکرد ریشه مربوط به تیمار  N 160معادل 89.2 تن ریشه در هکتار بود و عدد قرائت شده از دستگاه در این سطح کودی در مرحله 15-12 برگی معادل 41.2 بود. با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داده شد با بررسی رابطه عملکرد و اعداد قرائت شده از کلروفیل متر می توان از وضعیت عملکرد گیاه آگاه شد و کلروفیل متر با مطالعات بیشتر در آینده می تواند به عنوان یک روش ساده، سریع و غیرتخریبی در ارزیابی وضعیت عملکرد مورد استفاده قرار گیرد و به زمان مناسب برداشت مزرعه کمک کند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به منظور بررسی اثر تغییرات فلورسانس سریع کلروفیل آزمایشی تحت شرایط مزرعه با هفت رژیم مختلف آبیاری برروی سه رقم گندم نان در چهار تکرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی انجام شد. اندازه گیری پارامترهای فلورسانس کلروفیل برروی برگ های پرچم گیاهان حدود سه هفته بعد از گلدهی انجام گرفت. تغییرات فلورسانس متغیر (FV)، حداقل فلورسانس (F0)، نصف زمان افزایش F0 به FM (T1/2)، ظرفیت فتوشیمیایی فتوسیستم دوم نوری (FV/FM)، مورد ارزیابی قرار گرفت. محتوای آب نسبی (RWC) و محتوای کلروفیل برگ پرچم نیز اندازه گیری شد. اثر رژیم های مختلف آبیاری برروی FV, FV/FM و T1/2 در سطح %5 معنی دار بود. محتوای کلروفیل، RWC و عملکرد دانه (GY) در رژیم مختلف آبیاری و ارقام بسیار معنی دار بود. میانگین مقدار FV, T1/2, FM و FV/FM با کاهش محتوای آب خاک کاهش پیدا نمودند و مقدارF0 برای تمام تیمارها تقریبا ثابت بود. ارقام با عملکرد بالا FV, FV/FM FM, T1/2، محتوای کلروفیل و RWC بالا داشتند. FV وFV/FM  بیشترین همبستگی و F0 کمترین همبستگی را با عملکرد دانه نشان داد. الگوی هماهنگ تغییر در پارامترهای فلورسانس حاکی از آن است که ارقام با عملکرد بالا ارقامی هستند که می توانند در طی پرشدن دانه از تنش خشکی اجتناب کنند. مشاهده همبستگی بین پارامترهای فلورسانس با محتوای آب نسبی این نتایج را تایید می کند.

به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول بر محتوای آب نسبی، محتوای کلروفیل و فلورسانس کلروفیل برگ چغندر قند در شرایط تنش کمبود آب آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در اردیبهشت سال 1387 در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج واقع در ماهدشت کرج به اجرا در آمد. عامل محلول پاشی متانول با 6 سطح، شاهد (بدون محلول پاشی) و 7 و 14 و 21 و 28 و 35 درصد حجمی متانول بود که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. محلول پاشی از 16 برگه شدن گیاه، در سه نوبت انجام شد. عامل آبیاری نیز با دو سطح عادی (آبیاری پس از 40 درصد تخلیه رطوبتی قابل دسترس) و تنش خشکی (آبیاری پس از70 درصد تخلیه رطوبتی قابل دسترس) اعمال شدند. محلول پاشی 3 بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل 14 روزه روی گیاه انجام شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری در مولفه های فلورسانس اولیه (F0) و فلورسانس متغیر (FV)و فلورسانس حداکثر (FM) وجود نداشت ولی در مولفه عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی (FV/FM) اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد وجود داشت. تفاوت بین سطوح متانول قبل از محلول پاشی سوم از نظر تاثیر برمحتوای کلروفیل معنی دار نبود در حالی که بعد از محلول پاشی سوم بین آنها اختلاف معنی داری در سطح 5درصد مشاهده شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش معنی داری در فلورسانس حداکثر (FM) و فلورسانس متغیر (FV) و همچنین عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی (FV/FM) در سطح پنج درصد می گردد. در حالی که در مولفه فلورسانس اولیه (F0) اختلافی دیده نشد. تحت شرایط تنش خشکی افزایش معنی داری در سطح پنج درصد در محتوای کلروفیل حاصل شد، و بین عملکرد شکر سفید و عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی بیشترین همبستگی مشاهده شد (R2=0.45**). بین سطوح متانول و سطوح آبیاری نیز در محتوای آب نسبی اختلاف معنی داری در سطح یک درصد مشاهده شد. در این آزمایش در هیچ کدام از صفات اثرات متقابل معنی دار نبود. با توجه به افزایش سطوح متانول در مولفه عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی (FV/FM) می توان گفت احتمالا متانول بازدارندگی نوری در گیاهان تیمار شده را کاهش می دهد. تنش خشکی نیز با آسیب به دستگاه فتوسنتزی بر ظرفیت پذیرش الکترون اثر منفی داشت.

جهت تعیین رابطه همبستگی بین میزان قرائت دستگاه کلروفیل متر و میزان کلروفیل برگ و نیز تعیین رابطه آن با میزان نیتروژن و فتوسنتز برگ گیاه سویا، رقم سحر، آزمایشی به صورت کاملا تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گردید. جهت انجام آزمایش ابتدا برگهای بوته های سویا که در مزرعه کشت شده بودند، از لحاظ اندازه، شکل، ضخامت، وزن و رنگ مقیاس بندی شده و میزان فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای و نیز میزان کلروفیل توسط دستگاه کلروفیل متر اندازه گیری گردید، سپس برگها از بوته جدا شده و به آزمایشگاه منتقل و محتوای کلروفیل آنها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بین عدد کلروفیل متر و میزان فتوسنتز برگ ارتباط مستقیم و معنی داری وجود داشت، همچنین با افزایش اعداد مربوط به دستگاه کلروفیل متر که نشانگر افزایش میزان کلروفیل برگ می باشد، میزان تعرق برگ افزایش یافت. با افزایش عدد کلروفیل متر، محتوای کلروفیل کل، کلروفیل a، b و میزان نیتروژن برگ افزایش یافت و بین این متغیرها رابطه مثبت با همبستگی بالا بدست آمد.

به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول بر محتوای آب نسبی، محتوای کلروفیل و فلورسانس کلروفیل برگ چغندر قند در شرایط تنش کمبود آب آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در اردیبهشت سال 1387 در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج واقع در ماهدشت کرج به اجرا در آمد. عامل محلول پاشی متانول با 6 سطح، شاهد (بدون محلول پاشی) و 7 و 14 و 21 و 28 و 35 درصد حجمی متانول بود که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. زمان محلول پاشی ساعت 17 بعد از ظهر و از 16 برگه شدن گیاه محلول پاشی ها انجام شد. عامل آبیاری نیز با دو سطح عادی (آبیاری پس از 40 درصد تخلیه رطوبتی قابل دسترس) و تنش خشکی (آبیاری پس از70 درصد تخلیه رطوبتی قابل دسترس) اعمال شدند. محلول پاشی 3 بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل 14 روزه روی گیاه انجام شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری در مولفه های فلورسانس اولیه (F0) و فلورسانس متغیر  (FV)و فلورسانس حداکثر (FM) وجود نداشت ولی در مولفه عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی (FV/FM) اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد وجود داشت. تفاوت بین سطوح متانول قبل از محلول پاشی سوم از نظر تاثیر برمحتوای کلروفیل معنی دار نبود در حالی که بعد از محلول پاشی سوم بین آنها اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد مشاهده شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش معنی داری در فلورسانس حداکثر (FM) و فلورسانس متغیر (FV) و همچنین عملکرد کوانتومی فتو شیمیایی (FV/FM) در سطح 5 درصد می گردد. در حالیکه در مولفه فلورسانس اولیه (F0) اختلافی دیده نشد. تحت شرایط تنش خشکی افزایش معنی داری در سطح 5 درصد در محتوای کلروفیل حاصل شد، و بین عملکرد شکر سفید و عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی بیشترین همبستگی مشاهده شد (R2=0.45**). بین سطوح متانول و سطوح آبیاری نیز در محتوای آب نسبی اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد مشاهده شد. در این آزمایش در هیچ کدام از صفات اثرات متقابل معنی دار نبود. با توجه به افزایش سطوح متانول در مولفه عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی (FV/FM) می توان گفت احتمالا متانول باعث کاهش بازدارندگی نوری در گیاهان تیمار شده با متانول دارد. تنش خشکی نیز با آسیب به دستگاه فتوسنتزی بر ظرفیت پذیرش الکترون اثر منفی داشت.

امروزه تشخیص گیاه مبنا یکی از مهم ترین روش های تعیین وضعیت نیتروژن در گیاه می باشد. به منظور برقراری ارتباط بین داده های حاصل از کلروفیل متر و وضعیت نیتروژن در ژنوتیپ های گندم دیم در مدیریت های مختلف مصرف نیتروژن به عنوان ابزاری جهت دستیابی به عملکردهای مطلوب، آزمایشی به صورت کرت های دوبارخردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در موسسه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه به اجرا درآمد. آزمایش شامل زمان مصرف نیتروژن (کل نیتروژن مصرفی در پاییز و مصرف تقسیطی آن به صورت در پاییز و در بهار در مرحله ZGS32) به عنوان عامل اصلی، چهار سطح نیتروژن (صفر، 30، 60 و 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) به عنوان عامل فرعی اول و 7 ژنوتیپ گندم دیم به عنوان عامل فرعی دوم بود. در مراحل شروع پنجه (GS22)، پنجه کامل (GS29)، طویل شدن ساقه (GS32)، ظهور برگ پرچم (GS39) و گلدهی (GS60)، شاخص نسبی کلروفیل با استفاده از دستگاه SPAD قرائت و با اجزای کلروفیل کل، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل c و کاراتنوئیدهای اندازه گیری شده در شرایط آزمایشگاهی برازش داده شد. نتایج نشان داد، شاخص کلروفیل همبستگی مثبت و معنی داری با کلروفیل کل، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل c و کاراتنوئیدها داشت. مصرف تقسیطی نیتروژن توانست شاخص کلروفیل (3/8 درصد) و اجزای کلروفیل (کلروفیل کل، a، b و c به ترتیب 0/15، 1/11، 9/10 و 0/27 درصد) و پروتئین دانه (5/8 درصد) را به استثنای کاراتنوئیدها به طور معنی داری افزایش دهد. مصرف نیتروژن توانست تمامی شاخص های کلروفیل را در گیاه تحت تاثیر قرار داده و به طور معنی داری آنها را تغییر دهد. ایده آل ترین شرایط از لحاظ شاخص های کلروفیل در گیاه با مصرف 72 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. ژنوتیپ 1 مطلوب ترین و آذر 2 نامناسب ترین وضعیت را از لحاظ شاخص های کلروفیل و نسبت کلروفیل کل به کاراتنوئیدها (مطلوب 70-40) در گیاه به عنوان شاخص مقاومت به تنش به خود اختصاص دادند.

به منظور بررسی تاثیر کبالت خاک بر محتوی کلروفیل های a وb و کلروفیل کل در گیاه لوبیا چیتی آزمایشی گلدانی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و پنج تیمار (0، 20، 70، 150 و 220 میلی گرم کلریدکبالت برکیلوگرم خاک خشک) در گلخانه دانشگاه شهرکرد در سال 90-89 به صورت جداگانه برای دو رقم لوبیاچیتی خمین و تلاش اجرا شد. در پایان مرحله بلوغ فیزیولوژیکی کلروفیل های a وb  و کلروفیل کل در برگ های میانی هر بوته و کلروفیل کل از مجموع دو کلروفیل a و b به دست آمد. نتایج نشان داد یک روند افزایشی (تا 20 میلی گرم کلریدکبالت بر کیلوگرم خاک) و سپس یک روند کاهشی (بیش تر از 70 میلی گرم کلرید کبالت بر کیلوگرم خاک به بعد) در میزان کلروفیل های a و b و کلروفیل کل دیده شد. به طور کلی غلظت های 150 و 220 میلی گرم کلرید کبالت خاک باعث کاهش معنی دار کلروفیل نسبت به شاهد شد (p<0.05). به نظر می رسد علی رغم تاثیر منفی و معنی دار در غلظت های زیاد کبالت خاک بیش تر از 100 میلی گرم کلریدکبالت بر کیلوگرم، غلظت های کم کبالت خاک (کم تر از 20 میلی گرم) برای رقم خمین و کم تر از 70 میلی گرم کبالت برای رقم تلاش تاثیر مثبت بر تراکم کلروفیل های برگ لوبیا چیتی داشته باشد. حد تحمل کلروفیل های a و b و کلروفیل کل در لوبیاچیتی خمین به ترتیب 30، 40 و 60 میلی گرم کلریدکبالت بر کیلوگرم خاک به دست آمد. و برای لوبیاچیتی رقم تلاش حد تحمل کلروفیل b و کل به ترتیب 90 و 55 میلی گرم بر کیلوگرم کلریدکبالت خاک به دست آمد. در شرایط زیادی کبالت خاک سنتز کلروفیل b در برگ لوبیاچیتی در هر دو رقم خمین و تلاش نسبت به سنتز کلروفیل a حساس تر بود.